27:1 แล้วบัดนี้ พรรคพวกเฮาตัดสินว่า ควรสิลงเฮือแล่นไปประเทศอิตาลี แล้วในตอนฮั้นเจ้าหน้าที่ได้มอบเปาโลกับนักโทษคนอื่นๆ อีกลางคนไว้กับผู้คุมนักโทษ เป็นนายร้อยคนหนึ่งซื่อ ยูเลียส อยู่ในกองทัพของออกัสตัส

27:2 แล้วพวกเฮาได้ไปลงเฮือลำหนึ่งที่มาจากเมืองอัดรามิททิยุม จั่งออกแล่นไปตามตะฝั่งแคว้นเอเชีย แล้วมีคนหนึ่งอยู่กับเฮาซื่อว่า อาริสทารคัส มาจากเมืองเธสะโลนิกาอยู่แคว้น มาซิโดเนีย

27:3 บัดมื้ออื่นเซ้ามา พวกเฮาได้แล่นมาแวะอยู่เมืองไซดอน ส่วนนายร้อยยูเลียสมีใจปรานีต่อเปาโล เลยอนุญาตให้ลาวขึ้นไปหาหมู่พี่น้องอยู่ฮั่น พวกเขาจั่งซ่อยฮักษาเล้าโลมใจลาว

27:4 แล้วบัดเฮือออกไปอีก จั่งได้แล่นแอบไปตามตะฝั่งที่ปลอดลมของเกาะไซปรัสย้อนว่าเฮือพวมต้านลม

27:5 แล้วบัดแล่นข้ามทะเลอยู่ตรงแคว้นซีลีเซีย กับแคว้นปัมฟีเลีย กะมาฮอดเมืองมิรา อยู่แคว้นลีเซีย

27:6 แล้วอยู่เมืองฮั่น นายร้อยได้หาเฮืออีกลำหนึ่งมาจากเมืองอเล็กซานเดรีย ประเทศอียิปต์ พวมมุ่งหน้าสิแล่นไปประเทศอิตาลี นายร้อยจั่งให้พวกเฮาลงเฮือลำฮั้น

27:7 บัดพวกเฮาแล่นไปหลายมื้ออย่างซ้าๆ ย้อนลมต้าน พวกเฮาจั่งค่อยมาฮอดเมืองคนีดัสโดยความลำบาก บัดนี้ ลมต้านแฮงขึ้นอีก จั่งบ่สามารถไปต่ออีกได้ พวกเฮาจั่งแล่นแอบไปตามตะฝั่งที่ปลอดลมของเกาะครีต ตรงเมืองสัลโมเน

27:8 แล้วบัดเฮือแล่นเลาะอ้อมฝั่งเกาะฮั้นอย่างลำบาก พวกเฮาจั่งมาฮอดหม่องหนึ่งซื่อว่า ท่างาม ซึ่งอยู่ใกล้เมืองลาเซีย

27:9 บัดนี้ ได้ใซ้เวลาหลายแล้ว จนฮอดคั่นอันตราย จั่งสายเกินไปที่สิเดินเฮือต่อไปอีก แล้วยามเทศกาลอดข้าวได้ผ่านไปแล้ว เปาโลจั่งเตือนพวกไทเฮือให้ระวังไว้

27:10 เว้าว่า “พวกเจ้า เอ้ย ข้อยเห็นว่า ที่เฮาแล่นเฮือไปเทื่อนี้ มันกะสิอันตรายฮอดเสียหายกันใหญ่ บ่ว่าแต่ของบรรทุกกับเฮือท่อฮั่น แต่มันสิอันตรายต่อซีวิตของพวกเฮานำ”

27:11 แต่ว่า จั่งใดกะตาม นายร้อยฮั้นได้เซื่อนายเฮือกับเจ้าของเฮือหลายกว่าเซื่อในคำเตือนของเปาโล

27:12 แล้วอีกแนวหนึ่ง ท่างามฮั้นบ่เหมาะที่สิจอดพักในยามหนาว แล้วคนเสียงส่วนหลายได้ตกลงให้ออกเฮือแล่นต่อจากฮั้นไป มุ่งหน้าว่าอยากไปฮอดเมืองฟีนิกส์ ซึ่งเป็นท่าเฮือของเกาะครีตที่เหมาะดี เพื่อว่าคั่นเป็นไปได้สิจอดพักอยู่ฮั่นในซ่วงยามหนาว คือท่าฮั้นเปิดออกไปทางทิศเหนือกับทิศใต้นำ

27:13 แล้วบัดลมทิศใต้พัดมาค่อยๆ พวกเขาคึดว่าได้การแล้ว จั่งถอนสมอแล่นแอบตะฝั่งไปนำเกาะครีต

27:14 แต่พอแล่นไปบ่โดน เฮือถืกลมพายุใหญ่พัดกะหน่ำ ที่เขาเอิ้นกันว่า “ยุระกิโล” ซึ่งพัดลงมาจากเกาะครีตอยู่ทางทิศเหนือ

27:15 แล้วบัดเฮือถืกลมพายุฮั่นกะต้านลมบ่อยู่ จำเป็นพวกเฮาเลยปล่อยให้มันลอยไปตามกระแสลม

27:16 บัดแล่นลอยไปทางฝั่งที่ปลอดลมของเกาะน้อยเกาะหนึ่งซื่อ คลาวดา เฮาจั่งยกเฮือซูซีพลำน้อยขึ้นผูกไว้ได้โดยความยากลำบาก

27:17 บัดพอยกเฮือซูซีพน้อยฮั่นขึ้นมาแล้ว พวกเขาได้เอาเชือกผูกลัดไว้รอบท้องเฮือให้แข็งแฮงขึ้น หย้านว่าท้องเฮือสิไหลไปเกยสันดอนทรายดูดเลยปลดใบเฮือลงไว้ เฮือจั่งถืกลากไปตามกระแสลม

27:18 แล้วพวกเฮาได้ถืกซัดไปซัดมาอย่างแฮง ย้อนถืกลมพายุใหญ่ บัดพอมื้อใหม่มา ลูกเฮือได้ขนของบรรทุกถิ้มลงทะเล

27:19 บัดมาฮอดมื้อที่สาม พวกเฮากะได้ถิ้มอุปกรณ์เครื่องใซ้ต่างๆ ของเฮือออกไปโดยมือพวกเฮาเอง

27:20 แล้วบัดบ่เห็นฮอดตะเว็นหรือพวกดาวตั้งหลายมื้อแล้ว กะยังถืกพายุใหญ่หนักเข้าไปอีก ความหวังที่เฮาสิได้รอดซีวิตกะเมิ้ดไป

27:21 แล้วบัดเปาโลได้อดอาหารมาโดน ลาวจั่งยืนอยู่กลางหมู่เว้าว่า “พวกเจ้าควรได้ฟังความข้อย แล้วบ่ควรออกจากเกาะครีตเลย จั่งสิบ่ได้ถืกแนวผิดแนวภัยกับการเสียหายใหญ่จั่งซี้

27:22 บัดนี้ ข้อยขอให้พวกเจ้าดีใจไว้เด้อ คือบ่มีใผสิเสียซีวิตจักคนเลย มีแต่เฮือท่อฮั้นที่สิพัง

27:23 ย้อนว่ามื้อคืนนี้ มีเทวทูตองค์หนึ่งของพระเจ้า ผู้เพิ่นที่ข้อยได้ปรนนิบัติฮับใซ้หนิ ได้มายืนอยู่นำข้อย

27:24 แล้วจั่งเว้าว่า ‘เปาโลเอ้ย อย่าหย้านเลยเด้อ เจ้าสิต้องเข้าเฝ้าจักรพรรดิซีซาร์อยู่ดอก นี่แน่ะ พระเจ้าสิโปรดให้เมิ้ดคู่คนที่แล่นเฮือนำเจ้าปลอดภัยย้อนเจ้า’

27:25 จั่งซั้น ให้พวกเจ้าดีใจไว้เด้อ ย้อนข้อยเซื่อมั่นในพระเจ้าว่า มันสิเป็นไปตามที่เพิ่นได้บอกข้อยไว้แล้วฮั่น

27:26 จั่งใดกะดี พวกเฮาสิต้องเกยเกาะหม่องหนึ่ง”

27:27 แล้วอยู่มาบัดฮอดคืนที่สิบสี่แล้ว พวกเฮากะยังถืกซัดขึ้นๆ ลงๆ อยู่ในทะเลอาเดรียฮั้น แล้วประมาณเที่ยงคืน พวกลูกเฮือฮู้สึกว่า ได้มาใกล้ตะฝั่งแผ่นดินหม่องใดหม่องหนึ่งแล้ว

27:28 บัดหยั่งน้ำเบิ่งกะวัดได้ลึกสี่สิบเมตร แล้วบัดไปอีกหน่อยหนึ่งกะหยั่งน้ำวัดอีกจั่งได้แค่สามสิบเมตร

27:29 เขากะเกิดหย้านว่าสิถืกฝั่งที่มีก้อนหินใหญ่ จั่งทอดสมอสี่โตไว้อยู่ท้ายเฮือ แล้วคอยท่าขอร้องให้มันซอดแจ้งไวๆ

27:30 แล้วบัดพวกลูกเฮือมีความตั้งใจสิหนีจากเฮือไป คือพวกเขาได้หย่อนเฮือซูซีพลำน้อยลงทะเล เตรียมสิทอดสมอลงที่หัวเฮือ

27:31 ส่วนเปาโลจั่งบอกนายร้อยกับพวกทหารอยู่ฮั้นว่า “คั่นพวกลูกเฮือบ่อยู่ในเฮือนำ พวกเจ้าสิรอดตายบ่ได้เลย”

27:32 ฝ่ายพวกทหารจั่งตัดเซือกที่ผูกเฮือลำน้อยให้มันตกลงไป

27:33 บัดใกล้สิซอดแจ้งแล้ว เปาโลจั่งวิงวอนเมิ้ดคู่คนให้กินข้าวกับเว้าต่ออีกว่า “มื้อนี้เป็นมื้อที่สิบสี่แล้ว ที่พวกเจ้าอดแนวกิน บ่ได้กินอีหยังเลย

27:34 จั่งซั้นข้อยขอร้องให้พวกเจ้ากินซะเด้อ เพื่อฮักษาสุขภาพโตไว้ ย้อนว่าสิบ่มีเส้นผมจักเส้นของพวกเจ้าที่สิหล่นหายไปจากหัวเจ้า”

27:35 บัดเว้าจั่งซั้นแล้ว ลาวได้จับขนมปังขึ้นมา แล้วจั่งขอบคุณพระเจ้าต่อหน้าต่อตาเมิ้ดคู่คนอยู่ฮั่น บัดบิแล้วกะกิน

27:36 แล้วคนอื่นๆ ทั้งเมิ้ดกะมีแฮงซื่นใจนำ จั่งได้กินข้าวคือกัน

27:37 แล้วจำนวนคนเฮาที่อยู่ในเฮือฮั้น ฮวมทั้งเมิ้ดมีอยู่สองร้อยเจ็ดสิบหกคน

27:38 บัดกินข้าวอิ่มแล้ว เขาจั่งขนข้าวสาลีในเฮือออกมาถิ้มลงในทะเลเพื่อให้เฮือเบาขึ้น

27:39 แล้วบัดซอดแจ้ง พอเบิ่งแล้วเขาบ่สามารถเบิ่งออกได้ว่าเป็นแผ่นดินใด แต่เขาได้เห็นอ่าวหม่องหนึ่งที่มีหาด จั่งตกลงกันว่าคั่นเป็นไปได้กะสิเอาเฮือเข้าไปเกยหาดฮั้น

27:40 แล้วพวกเขาจั่งปะสมอถิ้มลงทะเล แล้วกะแก้เชือกที่มัดหางเสือ กับซักใบเฮือใหญ่ขึ้นให้กินลม แล่นตรงเข้าไปหาฝั่งฮั้น

27:41 แต่พอแล่นมาฮอดปากอ่าวแล้ว ได้เจอซ่องแคบหม่องหาดทะเลมาใกล้กัน เฮือกะเลยเกยดินจนหัวเฮือติดแน่นอยู่ฮั้น แต่ท้ายเฮือกะแตกพังไปย้อนถืกกำลังคลื่นซัดอย่างแฮง

27:42 พวกทหารตกลงว่าสิฆ่าพวกนักโทษ หย้านสิมีผู้ใดลอยน้ำหนีออกไปได้

27:43 แต่ฝ่ายนายร้อยฮั้น ลาวอยากสิให้เปาโลรอดตาย เลยห้ามพวกทหารบ่ให้เฮ็ดตามเป้าหมายฮั้น แล้วสั่งคนทั้งหลายที่ลอยน้ำเป็น ให้กระโดดน้ำลอยเข้าไปหาฝั่งก่อน

27:44 ฝ่ายคนอื่นๆ ฮั้น ผู้ลางคนได้กอดไม้แป้นเฮือ แล้วอีกผู้ลางคนกะได้กอดเอาไม้ซิ้นส่วนอื่นๆ ของเฮือพากันลอยออกไป จั่งซั้นเมิ้ดคู่คนได้รอดตาย ไปฮอดตะฝั่งด้วยความปลอดภัย