15:1 แล้วพวกคนเก็บภาษี กับพวกคนขี้บาปทั้งเมิ้ดได้พากันเข้ามาใกล้พระเยซูเพื่อฟังเพิ่นสอน

15:2 แล้วพวกคณะฟาริสีกับครูบาอาจารย์ฯพากันจ่มติว่า “คนนี้ต้อนฮับกับฮ่วมกินกับคนขี้บาป”

15:3 พระเยซูเลยเว้าคำเปรียบเทียบให้คนอยู่ฮั่นฟังว่า

15:4 “ผู้ใดในพวกเจ้าที่มีแกะร้อยโต แล้วมันเฮี่ยไปโตหนึ่ง สิบ่ปะแกะเก้าสิบเก้าโตฮั่นไว้ในท่งซะก่อน แล้วไปซอกหาโตที่เฮี่ยไปฮั่นจนพ้อ

15:5 แล้วบัดพ้อ กะขึ้นใส่บ่าแบกคืนมาอย่างดีอกดีใจ

15:6 บัดเมือฮอดบ้านแล้ว กะไปหาเซิญหมู่พวกมาฮ่วมกันเว้าว่า ‘มายินดีนำเฮาเด้อ ย้อนเฮาได้แกะโตที่หลงหายไปฮั่นคืนมาแล้ว’

15:7 แล้วพระเยซูบอกเขาว่า ‘แนวนี้ล่ะ สิมีความยินดีในสวรรค์เพื่อคนบาปคนหนึ่งที่กลับใจ หลายกว่าเพื่อเก้าสิบเก้าคนฮั้นที่บ่ต้องกลับใจ ย้อนดีแล้ว’

15:8 หรือ มีแม่ญิงคนใดที่มีเงินสิบเหรียญ แล้วเฮ็ดเฮี่ยเหรียญหนึ่ง แล้วลาวสิบ่ไต้ตะเกียงค้นหาทั่วเฮือนจนพ้อบ่แม่นบ้อ

15:9 แล้วบัดลาวพ้อเหรียญแล้ว กะได้เซิญหมู่พวกมาฮ่วมกันเว้าว่า ‘ให้ดีอกดีใจนำเฮาเด้อ ย้อนว่าเฮาได้เงินเหรียญที่เฮี่ยไปฮั้นคืนมาแล้ว’

15:10 เฮาสิบอกพวกเจ้าว่า คือกันแล้ว สิมีความยินดีต่อหน้าเทวทูตของพระเจ้าเถิงคนบาปคนหนึ่งที่กลับใจ”

15:11 แล้วพระเยซูเว้าต่ออีกว่า “มีซายผู้หนึ่งมีลูกซายสองคน

15:12 แล้วผู้น้องฮั่นได้เว้ากับพ่อว่า ‘พ่อครับ มูลมังส่วนใดที่สิแบ่งให้ลูกกะเอาให้ลูกซะ’ แล้วผู้เป็นพ่อกะเลยแบ่งมูลมังของเขาให้ลูกทั้งสองคน

15:13 อยู่มาอีกบ่จักมื้อ ผู้น้องฮั่นกะได้เอามูลมังของโตฮวมไว้ จั่งเดินทางไปแผ่นดินไกลๆ แล้วได้เที่ยวไปมาอย่างฟุ่มเฟือยอยู่ฮั้นจนเสียมูลมังของเขาเมิ้ดไป

15:14 พอเขาใซ้เมิ้ดแล้ว แผ่นดินฮั่นได้เกิดแห้งแล้งอึดแนวอยู่แนวกิน เขาจั่งขัดสนหลาย

15:15 แล้วเขาเลยไปขออาศัยอยู่นำคนผู้หนึ่งอยู่แผ่นดินฮั่น คนผู้ฮั้นได้ใซ้เขาเป็นคนเลี้ยงหมูตามท่ง

15:16 แล้วเขาเลยคึดอยากกินผักกินหญ้าของหมูให้มันอิ่มท้อง ย้อนบ่มีใผให้อีหยังเขา

15:17 แล้วพอเขาสำนึกโตกะเว้าว่า ‘ขนาดพวกลูกจ้างของพ่อกู เขากะยังมีอาหารดีเหลือกิน แต่ว่ากูพวมสิจ่องข้าวจ่องน้ำตายอยู่นี้

15:18 เอ้อ กูสิลุกขึ้นคืนเมือไปหาพ่อ แล้วกูสิเว้ากับลาวว่า “พ่อเอ้ย ลูกได้เฮ็ดผิดบาปต่อพระเจ้าในสวรรค์กับต่อพ่อแล้ว

15:19 ผู้ข้าบ่สมควรสิเป็นลูกของพ่ออีกต่อไป เลยขอฮับผู้ข้าไว้เป็นคือลูกจ้างผู้หนึ่ง”’

15:20 แล้วเขาได้ลุกเมือไปหาพ่อ แต่บัดเขายังอยู่แต่ไกล พ่อเขาได้เหลียวเห็น จั่งคึดอีตนลูก เลยแล่นออกไป จักกอดจักหอมลูก

15:21 แล้วลูกฮั่นได้เว้ากับพ่อว่า ‘อีพ่อเอ้ย ลูกได้เฮ็ดผิดบาปต่อพระเจ้าในสวรรค์กับต่อพ่อแล้ว ผู้ข้าบ่สมควรสิเป็นลูกของพ่ออีกต่อไป’

15:22 แต่พ่อเลยเว้าเบรกเขาไว้ แล้วสั่งคนใซ้ว่า ‘ไปเอาเสื้อที่ดีที่สุดมาใส่ให้ลูกเฮา แล้วเอาแหวนเอาเกิบมาใส่ให้นำ

15:23 กับไปนำเอางัวน้อยโตพีๆ มาฆ่า เพื่อเลี้ยงฉลองแสดงความยินดีกัน

15:24 คือลูกซายเฮาหนิปานตายไป แต่บัดนี้เขาได้คืนมาแล้ว เขาหลงทางไป แต่บัดนี้ได้พ้อแล้ว’ แล้วพวกเขากะเริ่มม่วนซื่นดีใจอย่างใหญ่

15:25 บัดนี้ ลูกซายกกยังอยู่ท่งนา แต่พอหลบมาใกล้สิฮอดเฮือนกะได้ยินเสียงดนตรี กับเสียงฟ้อนเสียงลำ

15:26 ผู้เป็นอ้ายเลยเอิ้นคนใซ้ผู้หนึ่งมาถามเถิงความหมายของเหตุการณ์แนวฮั้น

15:27 คนใซ้บอกว่า ‘น้องซายของเจ้าฮั่นได้กลับมาแล้วๆ พ่อเจ้าเลยฆ่างัวโตพีๆ เลี้ยงฉลองกัน ย้อนน้องเจ้าได้กลับมาอย่างปลอดภัยดี’

15:28 แต่พอบัดผู้เป็นอ้ายได้ยินกะเกิดบ่พอใจหลาย เลยบ่เข้าเฮือนซ้ำ จั่งซั้นพ่อกะออกมาขอร้องกับลูกผู้เป็นอ้าย

15:29 เขาเลยบอกพ่อว่า ‘โย่ คึดเบิ่งดู พ่อเอ้ย ข้อยอยู่นี้เฮ็ดนำพ่อจักท่อใดปีมาแล้ว บ่เคยขืนคำสั่งของพ่อจักเทื่อ ขนาดส่ำแพะน้อยซื่อๆ พ่อกะยังบ่เคยให้เพื่อสิเลี้ยงม่วนนำหมู่จักเทื่อเลย

15:30 แต่พอบัดลูกซายผู้ฮั้น ผู้ที่ได้ผลาญเอามูลมังของพ่อ ได้กลับมาจากการเที่ยวซ่องเล่นแม่ญิง พ่อกะยังฆ่าลูกงัวโตพีๆ เลี้ยงฉลองกันให้เขา’

15:31 พ่อเลยเว้าปลอบใจว่า ‘ลูกเอ้ย เจ้าอยู่กับพ่อตลอดมาแต่น้อยจนใหญ่ แล้วพ่อมีอีหยังๆ กะเป็นของเจ้าเมิ้ด

15:32 แต่ว่ามันสมควรอีหลีที่พวกเฮาสิฉลองแสดงความยินดีนำกัน ย้อนว่าน้องของเจ้าฮั่นตายจากแล้วๆ ได้คืนมา ได้หลงทางหายไปแล้วๆ ได้พ้ออีก’”