16:1 แล้วบัดเปาโลไปฮอดเมืองเดอร์บี กับเมืองลิสตรา นี่แน่ะ อยู่ฮั่นกะมีลูกศิษย์คนหนึ่งซื่อ ทิโมธี เป็นลูกซายของญิงซาวยิวคนหนึ่งที่เซื่อแล้ว แต่พ่อทิโมธีเป็นคนกรีก

16:2 ส่วนทิโมธีฮั้น มีซื่อเสียงดีในหมู่พี่น้องที่อยู่ในเมืองลิสตรา กับเมืองอิโคนียูม

16:3 เปาโลจั่งคึดอยากให้ทิโมธีไปนำ เลยให้เขาเข้าสุหนัต ย้อนเห็นแก่พวกยิวที่อยู่เมืองต่างๆ อยู่แถวฮั้น ย้อนพวกเขาคู่คนฮู้จักว่าพ่อของทิโมธีเป็นคนกรีก

16:4 บัดพวกเปาโลได้ผ่านไปเมืองต่างๆ เขากะได้นำเอาจดหมายข้อตกลงมาจากพวกทูตพิเศษ กับจากพวกผู้หลักผู้ใหญ่กลุ่มผู้เซื่อในเมืองเยรูซาเล็ม มอบไว้ให้คนทั้งหลายในคู่เมือง

16:5 จั่งซั้นกลุ่มผู้เซื่อทั้งเมิ้ดจั่งแข็งแฮงขึ้นในความเซื่อ แล้วจำนวนคนที่ฮับเซื่อกะได้เพิ่มขึ้นหลายคู่มื้อ

16:6 บัดพวกเขาได้เดินทางผ่านไปทั่วแคว้นฟรีเจีย กับแคว้นกาลาเทียแล้ว พระวิญญาณของพระเจ้าเลยห้ามไว้ บ่ให้เข้าประกาศพระคำในเขตเอเชีย

16:7 แล้วหลังจากพวกเขาไปฮอดแคว้นมิเซีย กะพยายามสิเข้าไปในแคว้นบิธีเนีย แต่พระวิญญาณบ่ได้โปรดให้เข้าคือกัน

16:8 แล้วบัดพวกเขาได้เดินทางผ่านแคว้นมิเซีย กะได้ลงมายังเมืองโตรอัส

16:9 แล้วในเวลากลางคืน เปาโลได้ฝันเห็นผู้ซายซาวมาซิโดเนียคนหนึ่ง ยืนอยู่อ้อนวอนว่า “ขอโปรดมาซ่อยพวกข้อยในแคว้นมาซิโดเนียนี่แหน่ท้อน”

16:10 พอแต่เปาโลได้เห็นนิมิตฮั้นแล้ว พวกเฮาจั่งตั้งใจหาโอกาสทันทีที่สิไปแคว้นมาซิโดเนีย ย้อนเข้าใจแน่ว่า พระเจ้าได้เอิ้นให้ไปประกาศข่าวประเสริฐกับคนอยู่แคว้นฮั่น

16:11 จั่งซั้น บัดได้ลงเฮือออกจากเมืองโตรอัสแล้วกะแล่นตรงไปเกาะ สาโมธรัส แล้วบัดมื้ออื่นมากะได้ฮอดเมืองเนอาบุรี

16:12 แล้วจากฮั่นกะได้ไปฮอดเมืองฟีลิปปี ที่เป็นเมืองเอกในแถวๆ ฮั้น ของเขตแคว้นมาซิโดเนีย กับเป็นเมืองนิคมของโรมนำ พวกเฮาจั่งพักอยู่ในเมืองฮั้นหลายมื้อ

16:13 แล้วในมื้อหยุดพักงานฮั้น พวกเฮาได้ ออกจากเมืองไปฝั่งแม่น้ำ ที่เข้าใจว่าตามหลักเป็นหม่องสำหรับการอธิษฐาน จั่งได้นั่งซุมกับพวกแม่ญิงที่ตุ้มโฮมกันอยู่ฮั่น

16:14 แล้วมีญิงคนหนึ่งซื่อ ลิเดีย ได้ยินพวกเฮาเว้า ญิงฮั้นมาจากเมืองธิยาทิรา เป็นคนขายผ้าสีม่วง กับเป็นผู้ที่เคารพนับถือพระเจ้า ซึ่งพระผู้เป็นเจ้าได้เปิดใจเขาให้ตั้งใจฟังในถ้อยคำที่เปาโลเว้าอยู่ฮั่น

16:15 แล้วญิงผู้ฮั้นพร้อมทั้งครอบครัวของเขาได้ฮับการจุ่มน้ำ แล้วจั่งอ้อนวอนต่อพวกเฮาว่า “คั่นพวกเจ้าเห็นว่าข้อยหนิเป็นคนจงรักภักดีต่อพระผู้เป็นเจ้า กะเซิญเข้ามาพักอาศัยในบ้านของข้อยเถอะ” แล้วเขาได้ซักซวนอยู่จั่งซั้นจนกว่าพวกเฮาขัดใจเขาบ่ได้เลย

16:16 แล้วมันเป็นไปที่ว่า บัดพวกเฮาพวมไปอธิษฐานอยู่ พอดีมีญิงสาวคนหนึ่งที่มีผีเข้าสิง เป็นผีออกคำทำนาย ได้มาพ้อกับพวกเฮา แล้วพวกนายของญิงสาวฮั้นได้กำไรหลายขนาดโดยการทายของเขา

16:17 แล้วญิงสาวฮั้นได้ติดตามเปาโลกับพวกเฮาไป ฮ้องว่า “คนหมู่นี้เป็นผู้ฮับใซ้ของพระเจ้าผู้สูงสุด ได้มาป่าวประกาศทางรอดพ้นให้คนเฮาทั้งหลาย”

16:18 ญิงคนฮั้นได้เฮ็ดจั่งซั้นเป็นเวลาหลายมื้อ ส่วนเปาโลกะเกิดกวนใจหลาย จั่งหันหน้าสั่งผีฮั้นว่า “เฮาสั่งมึง ในพระนามของพระเยซูคริสต์เจ้า ให้ออกจากญิงผู้นี้เดี๋ยวนี้เลย” แล้วผีฮั้นได้ออกจากญิงในโมงฮั้นเลย

16:19 แต่ฝ่ายพวกนายของญิงฮั้น บัดเห็นว่าเมิ้ดหวังที่สิได้เงินต่อไปอีก พวกเขาจั่งจับเปาโลกับสิลาส ลากออกมาต่อหน้าเจ้าหน้าที่เมืองอยู่หน้าตลาด

16:20 บัดนำมาฮอดคณะเจ้าหน้าที่เมืองแล้วจั่งเว้าว่า “คนพวกนี้เป็นพวกคนยิว ได้ก่อการวุ่นวายหลายในเมืองของเฮาหนิ

16:21 กับได้สอนธรรมเนียมแปลกๆ ที่ผิดกฎหมายของพวกซาวโรมเฮา เป็นแนวที่สิฮับหรือนับถือบ่ได้เลย”

16:22 บัดนี้ ประซาซนกะได้ฮือกันขึ้นมาต่อต้านเปาโลกับสิลาส ฝ่ายคณะเจ้าหน้าที่เมืองฮั้นได้กระซากเสื้อของลาวทั้งสองออก แล้วสั่งให้เอาไม้แส้เฆี่ยนตี

16:23 บัดได้เฆี่ยนหลายบาทแล้ว จั่งคุมขังไว้ในคุก สั่งนายคุกให้เฝ้าฮักษาไว้อย่างมั่นคง

16:24 นายคุกบัดฮับคำสั่งจั่งซั้นแล้ว จั่งนำเปาโลกับสิลาสโยนเข้าไปคุมขังไว้ในห้องขังชั้นใน แล้วใส่ตรวนที่ข้อตีนของพวกเขาไว้อย่างแน่นหนา

16:25 แต่ตอนเที่ยงคืน เปาโลกับสิลาสพวมอธิษฐานกับร้องเพลงสรรเสริญพระเจ้า แล้วพวกนักโทษอยู่ฮั่นได้ฟังอยู่

16:26 แล้วในหว่างฮั้นพอดี ได้เกิดแผ่นดินไหวอย่างแฮง จนรากฐานของคุกได้สั่นสะเทือน แล้วฝักตูของคุกได้เปิดออกเมิ้ดคู่บาน เครื่องจองจำกะได้หลุดทันทีจากนักโทษเมิ้ดคู่คน

16:27 ฝ่ายนายคุกกะตื่นขึ้นเห็นฝักตูคุกเปิดอยู่ คึดว่าพวกนักโทษหนีไปเมิ้ดแล้ว จั่งชักดาบออกมาหมายว่าสิฆ่าโตตาย

16:28 แต่เปาโลได้ฮ้องออกเสียงดังว่า “อย่าทำลายโตเองเลย พวกเฮายังอยู่นี้เมิ้ดคู่คน”

16:29 บัดนี้ นายคุกจั่งสั่งให้ไต้ไฟมา แล้วแล่นโตสั่นเข้าไปกราบลงตรงหน้าเปาโลกับสิลาส

16:30 แล้วกะพาลาวทั้งสองออกมาเว้าว่า “ท่านเจ้าข้า ข้อยหนิต้องเฮ็ดแนวใดจั่งสิรอดพ้นได้”

16:31 เปาโลกับสิลาสจั่งบอกเขาว่า “ให้เซื่อวางใจในพระเยซูคริสต์เจ้าเด้อ แล้วเจ้าจั่งสิรอดพ้นได้ พร้อมทั้งครัวเฮือนของเจ้านำ”

16:32 แล้วเปาโลกับสิลาสจั่งบอกพระคำของพระเจ้าให้นายคุกฟัง พร้อมกับคู่คนอยู่ในครัวเฮือนของเขานำ

16:33 แล้วในกลางคืนโมงเดียวฮั่นเอง นายคุกจั่งนำเปาโลกับสิลาสออกไปล้างแผลฮอยเฆี่ยนตีฮั้น กับได้ฮับการจุ่มน้ำพร้อมทั้งคู่คนในครัวเฮือนของเขานำ

16:34 แล้วบัดนายคุกได้พาเปาโลกับสิลาสเข้าไปในบ้านของเขา เขาจัดโต๊ะเลี้ยงพวกลาว แสดงความยินดีอย่างใหญ่ย้อนได้ฮับเซื่อแล้วในพระเจ้าพร้อมทั้งครัวเฮือนนำ

16:35 บัดแจ้งแล้ว คณะเจ้าหน้าที่เมืองจั่งใซ้พวกนายประจำการไป สั่งว่า “ให้ปล่อยซายสองคนฮั้นเด้อ”

16:36 นายคุกจั่งบอกเปาโลว่า “คณะเจ้าหน้าที่เมืองได้ใซ้คนมาบอกให้ปล่อยพวกเจ้า จั่งซั้นบัดนี้เซิญออกมาเถอะ ไปโดยสันติภาพเลย”

16:37 แต่เปาโลได้ค้านว่า “คณะเจ้าหน้าที่เมืองฮั้นได้สั่งให้เฆี่ยนตีเฮา ผู้เป็นคนสัญซาติโรมต่อหน้าคนทั้งหลายก่อนได้ตัดสินความ กับได้คุมขังเฮาไว้ในคุกนำ บัดนี้พวกเขาคึดสิให้เฮาออกไปเป็นการลับบ้อ บ่ได้แล้ว ให้พวกเขามานำเฮาออกไปเป็นทางการเด้อ”

16:38 บัดนี้ พวกนายประจำการจั่งเอาความไปแจ้งคณะเจ้าหน้าที่เมือง บัดคณะเจ้าเมืองได้ยินว่าลาวทั้งสองเป็นคนสัญชาติโรมกะตกใจหย้าน

16:39 แล้วคณะเจ้าหน้าที่เมืองจั่งมาวิงวอนร้องขอโทษเปาโลกับสิลาสเป็นอย่างใหญ่ ได้นำเขาออกจากคุก แล้วจั่งขอเซิญให้เขาออกจากเมืองไป

16:40 บัดเขาทั้งสองได้ออกจากคุกไปแล้ว จั่งได้แวะเข้าไปในเฮือนของนางลิเดีย บัดได้พ้อได้เห็นพวกพี่น้องกะเว้าหนุนน้ำใจพวกเขาแล้วจั่งลาไป