3:1 แล้วในทำนองเดียวกัน ส่วนผู้เป็นเมีย กะให้นอบน้อมถ่อมโตต่อผัวโตเอง เพื่อว่า คั่นผัวของนางบ่เชื่อฟังพระคำของพระเจ้า พฤติกรรมอันดีงามของเมีย สิได้เป็นสื่อจูงใจเขาให้มาหาพระเจ้าโดยบ่ต้องใซ้ความเว้าเลย

3:2 บัดเขาสัมผัสกับพฤติกรรมบริสุทธิ์ของเจ้าผู้เป็นเมียอันประกอบด้วยความเคารพนอบน้อม

3:3 หมายความว่า อย่าให้การเสริมสวยประดับตกแต่งของพวกเจ้าเป็นแต่ทางภายนอกซื่อๆ เด้อ เซ่นการถักผม การใส่เครื่องทองคำ หรือการนุ่งห่มเสื้อผ้างามๆ เป็นต้น

3:4 แต่ควรให้ความสวยงามของเจ้าเป็นอย่างส่วนลึกในจิตใจ คือเป็นความสวยงามอันประกอบ ด้วยความอ่อนสุภาพกับสงบเสงี่ยม ซึ่งเป็นแนวที่บ่เสื่อมสลายไป มีคุณค่าอันประเสริฐอย่างหลายในสายตาของพระเจ้า

3:5 นี้กะเป็นวิธีการประดับกายให้สวยงามของญิงบริสุทธิ์ในสมัยก่อน ผู้ที่มีความเชื่อมั่นในพระเจ้า แล้วได้นอบน้อมถ่อมโตต่อผัวของโตนำ

3:6 คือจั่งนางซาราห์เป็นโตอย่างในการเชื่อฟังอับราฮัมผู้เป็นผัว จั่งเอิ้นลาวว่า “นายผู้ข้า” แล้วส่วนพวกเจ้ากะสิได้เป็นบุตรหลาน แห่งความเชื่อ ของนาง คั่นพวกเจ้าเฮ็ดการดีงาม แล้วบ่ได้ตกใจหย้านอีหยัง

3:7 ส่วนผู้เป็นผัวคือกัน ควรสิอยู่กินกับเมีย ของโต ด้วยความเข้าใจ คึดเห็นใจเขา จั่งถนอมน้ำใจให้เกียรติเมีย ซึ่งเป็นฝ่ายอ่อนแอกว่า อยู่นำกันอย่างทายาทในพระคุณแห่งซีวิตอันเป็นมรดก เพื่อคำอธิษฐานของเจ้าสิบ่มีแนวขัดขวาง

3:8 สรุปแล้ว ให้เมิ้ดคู่คนปรองดองสามัคคีกัน เป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน เห็นอกเห็นใจกัน ฮักแพงกันและกันคือจั่งพี่น้อง มีจิตใจอ่อนโยน มีการอ่อนสุภาพต่อกันและกัน

3:9 โดยบ่มีการตอบสนองซั่วร้ายต่อกันและกัน หรือการแซ่งด่าต่อกันและกัน แต่ตรงกันข้าม ให้อวยพรเขาต่างหาก โดยฮู้ไว้ว่า พวกเจ้าได้ฮับการเอิ้นการเชิญมาเพื่อการเฮ็ดแนวนี้ เพื่อสิได้ฮับพระพรเป็นมรดก

3:10 ตาม ถ้อยคำ ว่า “ผู้ที่สิแพงซีวิต ปรารถนาอยากเห็นมื้องามยามดี ให้ผู้ฮั้นยับยั้งลิ้นของโตเองไว้จากการเว้าความซั่วเด้อ กับห้ามปากไว้จากการเว้าคำอุบายล่อลวง

3:11  แต่ให้เขาหลีกหนีจากความซั่วฮ้ายเด้อ หันมาเฮ็ดความดี แล้วให้ซอกหาติดตามความสงบสุขเด้อ

3:12  ย้อนว่า ตาขององค์พระผู้เป็นเจ้าเฝ้าเบิ่งคนชอบธรรมของเพิ่น แล้วหูของเพิ่นกะฮับฟังคำอธิษฐานของเขา แต่ว่า หน้าของเพิ่นต่อต้านคนทั้งหลายที่ตั้งโตเฮ็ดในทางซั่ว”

3:13 แล้วใผแหน่สิทำลายพวกเจ้า คั่นเจ้าใฝ่ใจติดตามแต่แนวมันดี

3:14 แต่ แม่นคั่นว่าพวกเจ้าอาจสิต้องทนทุกข์ ย้อนเห็นแก่การชอบธรรมเป็นเหตุ พวกเจ้ากะได้พรเป็นสุขแล้ว คือ “อย่าสู่หย้านเด้อ หรือคึดตกใจ ย้อนคำขู่ของเขาเลย”

3:15 แต่ให้หมายองค์พระผู้เป็นพระเจ้าไว้ในใจของพวกเจ้าเด้อ พร้อมอยู่เสมอที่สิอ้างเหตุผลให้คู่คนที่ถามเถิงเหตุ ที่มีความหวังในหัวใจของพวกเจ้า จั่งตอบด้วยความอ่อนสุภาพกับยำเกรง

3:16 จั่งมีจิตสำนึกผิดชอบผ่องใสดีนำ เพื่อว่าบัดเขาเว้าใส่ร้ายพวกเจ้า ว่าเป็นคนเฮ็ดแต่แนวซั่ว คือพวกเขาสิต้องมีความละอายโลด ผู้ที่แซ่งด่าพฤติกรรมอันดีของพวกเจ้าในพระคริสต์ฮั้น

3:17 โดยว่า มันดีกว่าหลาย คั่นพวกเจ้าสิทนทุกข์ย้อนเฮ็ดความดีงามตามพระประสงค์ของพระเจ้า แทนที่สิต้องทนทุกข์ย้อนได้เฮ็ดซั่ว

3:18 ด้วยว่า พระคริสต์ได้ทนทุกข์ทรมานเพียงเทื่อเดียวเพื่อ คน บาป คือผู้ชอบธรรมเพื่อผู้บ่ชอบธรรม เพื่อสิได้นำคนเฮาทั้งหลายมาเถิงพระเจ้า คือพระกายของเพิ่นถืกประหารให้ตาย แต่ได้ฮับการเป็นขึ้นมาให้มีซีวิตโดยฤทธิ์ของพระวิญญาณ

3:19 แล้วโดยพระวิญญาณฮั้น เพิ่นได้เสด็จไปประกาศแก่พวกวิญญาณที่ถืกกักขังไว้อยู่

3:20 ซึ่งแต่ก่อน พวกนี้บ่ยอมเชื่อฟัง ตอนที่พระเจ้าได้อดกั้นไว้ได้โดนนานในสมัยโนอาห์ฮั้น ตอนลาวพวมจัดเตรียมต่อเฮือใหญ่ ซึ่งในเฮือลำฮั้น มีเพียงแต่แปดคนท่อฮั้นที่ได้เข้าไป รอดพ้นจากน้ำท่วมโลก

3:21 ซึ่งบัดนี้มีแบบอย่าง เป็นภาพพจน์เล็งเถิงความรอดพ้นของคนเฮา คือพิธีการฮับจุ่มน้ำบัพติศมา (ซึ่งบ่ได้ชำระล้างความเปื้อนฝ่ายเนื้อหนัง แต่ให้เฮามีจิตใต้สำนึกผิดชอบผ่องใสดีต่อพระเจ้า) โดยการเป็นขึ้นมาจากตายของพระเยซูคริสต์เจ้าฮั้นล่ะ

3:22 ซึ่งโตเพิ่นเองได้เสด็จเข้าสวรรค์แล้ว พวมสถิตอยู่เบื้องขวาของพระเจ้า แล้วพวกเทวทูต กับพวกเทววิญญาณ กับพวกเทพเจ้า ผู้มีฤทธิ์มีอำนาจทั้งหลาย ให้อยู่ภายใต้ฤทธานุภาพของเพิ่นทั้งเมิ้ด