12:1 พี่น้องทั้งหลาย เอ้ย คั่นเป็นจั่งซั้นแล้ว โดยเห็นแก่ความเมตตากรุณาของพระเจ้า ข้อยจั่งวอนขอให้พวกเจ้าถวายโตเองเป็นเครื่องบูชาอันมีซีวิต เป็นที่บริสุทธิ์ กับเป็นที่ยอมฮับของพระเจ้า ซึ่งเป็นการใซ้ซีวิตอันสมควรอย่างมีเหตุมีผล

12:2 แล้วอย่าเฮียนแบบติดตามค่านิยมของโลกนี้** แต่ให้ฮับการเปลี่ยนความคึดใหม่ซะเด้อ เพื่อเจ้าสิสามารถหยั่งฮู้ พิสูจน์พระประสงค์ตามค่านิยมของพระเจ้า ว่าอีหยังเป็นที่ดีงาม อีหยังเป็นที่ยอมฮับ กับอีหยังเป็นที่ถืกต้องอันยอดเยี่ยมของเพิ่น

12:3 ที่ข้อยเว้าหนิกะเว้าโดยเห็นแก่พระคุณที่พระเจ้าประทานให้ข้อย กับต่อคู่คนในพวกเจ้านำ ว่าอย่าให้คึดเกินโต เกินกว่าที่ควรสิประมาณฮั้น แต่จั่งคึดรอบคอบ ถ่อมใจถ่อมโต สมกับขนาดความเซื่อที่พระเจ้าได้โปรดให้แต่ละคน

12:4 ย้อนว่า พวกเฮาเป็นอวัยวะหลายแนวในพระกายเดียวของพระคริสต์ฮั้น แล้วอวัยวะแต่ละอย่างมีหน้าที่การงานบ่คือกัน

12:5 จั่งซั้น พวกคนเฮา ซึ่งเป็นจำนวนหลาย ฮ่วมกันกะเป็นสมาซิกในพระกายเดียวของพระคริสต์ กับเป็นอวัยวะต่อกันและกัน

12:6 แล้วเฮาคู่คน ต่างคนต่างมีพรสวรรค์พิเศษฝ่ายวิญญาณที่แตกต่างกัน ตามที่พระเจ้าได้ประทานให้โดยพระกรุณาธิคุณของเพิ่น แล้วคั่นว่าพรสวรรค์พิเศษของเจ้าเป็นการพยากรณ์ กะให้พยากรณ์ตามขนาดของความเซื่อ

12:7 หรือ คั่นพรสวรรค์พิเศษของเจ้าเป็นการปรนนิบัติฮับใซ้ กะให้ปรนนิบัติฮับใซ้ หรือคั่นเป็นการสอนพระคำ กะให้สอนพระคำ

12:8 คั่นเป็นการเตือนสติ ควรสิเตือนสติ คั่นเป็นการบริจาคซ่อยเหลือ ควรสิซ่อยเหลือโดยเต็มใจ แล้วสำหรับผู้ที่เป็นผู้ปกครอง ควรสิปกครองด้วยการเอาใจใส่ สำหรับผู้ที่แสดงความเมตตา ควรสิแสดงด้วยใจซื่นซมยินดี

12:9 แล้วให้แสดงความฮักแพงโดยบ่ลำเอียงเข้าข้างผู้ใดเลย กับให้เกลียดซังแนวที่ซั่ว แต่ยึดมั่นในแนวที่ดี

12:10 ให้ฮักกันและกันด้วยความฮักอย่างพี่น้อง กับด้วยการให้เกียรติแก่กันและกัน โดยถือกันว่า ผู้อื่นดีกว่าโต

12:11 บ่ควรสิขี้คร้านล่าซ้าในการงาน แต่มีใจกระตือ¬รือร้นในการปรนนิบัติฮับใซ้พระผู้เป็นเจ้า

12:12 แล้วมีการซื่นซมยินดีในความหวัง มีการอดทนพากเพียรต่อความยากลำบาก มีการจงรักภักดีในการอธิษฐานวอนขออยู่เสมอ

12:13 มีการบริจาคซ่อยเหลือคนของพระเจ้าในยามยาก มีความยินดีในการต้อนฮับแขก

12:14 แล้วให้อวยพรพวกคนที่ข่มเหงเจ้าเด้อ ให้อวยพรซะ บ่แม่นแช่งด่าเขาเด้อ

12:15 ควรสิซื่นซมยินดีกับผู้ที่ซื่นซมยินดี แล้วควรสิฮ้องไห้กับผู้ที่ฮ้องไห้

12:16 ควรสิเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวซึ่งกันและกัน บ่ควรสิใฝ่สูง แต่ควรสิถ่อมใจลงต่อคนที่ด้อยกว่า คืออย่าเกินโตถือว่าโตฉลาดเด้อ

12:17 บ่ควรสิเฮ็ดแนวซั่วตอบแทนแนวซั่วต่อผู้ใดเลย แต่ควรสิเฮ็ดแนวซื่อสัตย์สุจริตในสายตาของคนทั้งปวง

12:18 แล้วคั่นเป็นได้ ท่อที่ขึ้นอยู่กับเจ้า ควรสิอยู่อย่างสงบสุขกับเมิ้ดคู่คน

12:19 พี่น้องที่ฮักทั้งหลาย เอ้ย บ่ควรสิแก้แค้นในเรื่องอีหยังเลย แต่ให้มอบการฮั้นไว้กับการแก้แค้นลงโทษของพระเจ้าเด้อ คือมีคำเขียนไว้ว่า “การแก้แค้นเป็นเรื่องของเฮา เฮากะสิตอบสนองเอง” พระผู้เป็นเจ้าได้เว้า

12:20 “บัดเป็นจั่งซั้นแล้ว คั่นศัตรูของเจ้าหิวแนวกิน กะให้เอาแนวกินให้เขาซะเด้อ แล้วคั่นเขาหิวน้ำ กะให้เอาน้ำให้เขากินนำเด้อ คือในการเฮ็ดจั่งซี้ เจ้าสิสุมถ่านแดงที่ลุกเป็นไฟไว้เทิงหัวของเขาเด้อ”

12:21 หมายความว่า อย่าให้ความซั่วเอาชนะเจ้าเด้อ แต่ให้เจ้าเอาชนะความซั่วด้วยความดีเด้อ