10:1 พี่น้องทั้งหลาย เอ้ย ใจข้อยปรารถนาแฮง จั่งอธิษฐานวอนขอต่อพระเจ้าเพื่อซนซาติอิสราเอลฮั้น คือ อยากให้เขารอดพ้น

10:2 ข้อยเป็นพยานให้เขาได้ว่า พวกเขามีใจฮ้อนฮนที่สิปรนนิบัติพระเจ้า แต่บ่แม่นตามฐานความรอบรู้

10:3 คือ เขาบ่ฮู้จักทางความซอบธรรมของพระเจ้า แต่พยายามสร้างทางความซอบธรรมของโตเองขึ้นแทน แล้วบ่ยอมหันมาสู่ทางความซอบธรรมของพระเจ้า

10:4 โดยว่า พระคริสต์เป็นที่จบลงของทางความซอบธรรมตามกฎบัญญัติ สำหรับคู่คนที่ฮับเซื่อ

10:5 คือโมเสสได้อธิบายเถิงเรื่องการเป็นคนซอบธรรมตามกฎบัญญัติฮั้นว่า “ผู้คนใดที่ซอกปฎิบัติตามข้อกฎบัญญัติฮั้น กะต้องมีซีวิตอยู่ได้โดยทางข้อปฎิบัติฮั้นเอง”

10:6 แต่การเป็นคนซอบธรรมโดยทางความเซื่อได้เป็นจั่งซี้ คือ “อย่านึกในใจว่า ใผสิขึ้นไปสู่สวรรค์ได้” (หมายความว่า ขึ้นไปเชิญพระคริสต์ลงมา)

10:7 หรือ “ใผสิลงไปในเหวอันลึก” (หมายความว่า ลงไปแดนมรณาเชิญพระคริสต์ขึ้นมาจากตายอีก)

10:8 แต่ทางฮั้นว่าจั่งใดซั่น กะว่า “ถ้อยคำฮั้นอยู่ใกล้เจ้าอยู่แล้ว แม้นแต่อยู่ในปากกับอยู่ในใจของเจ้าเอง” (คือถ้อยคำเรื่องความเซื่อที่พวกเฮาป่าวประกาศฮั้น)

10:9 โดยว่า คั่นเจ้าสิฮับด้วยปากว่า พระเยซูคริสต์เป็นพระผู้เป็นเจ้า กับเซื่อในใจว่าพระเจ้าได้บันดลให้เพิ่นเป็นขึ้นมาจากตายแล้ว เจ้าสิได้รอดพ้น

10:10 ด้วยว่า การที่เซื่อด้วยใจได้นำไปสู่ความซอบธรรม กับการยอมฮับด้วยปากกะเป็นการประกาศเถิงความรอด

10:11 คือ พระคำบอกว่า “ผู้ใดกะตาม ที่เซื่อวางใจในเพิ่น ผู้ฮั้นสิบ่ได้อับอายขายหน้าเลย”

10:12 ย้อนว่า ซาวยิวกับซาวกรีกกะบ่ต่างกันดอก คือพระเจ้ากะเป็นพระเจ้าเหนือคนทั้งปวงอยู่แล้ว จั่งโปรดซ่อยคู่คนที่เอิ้นหาเพิ่น

10:13 ด้วยว่า “ผู้ใดกะตามที่สิฮ้องออกพระนามของเพิ่นฮั่นสิได้รอด”

10:14 แล้วเขาสิอ้อนวอนออกพระนามของเพิ่นได้จั่งใดคั่นเขายังบ่ทันได้เซื่อ แล้วเขาสิเซื่อในพระนามของเพิ่นได้จั่งใด คั่นเขายังบ่ทันได้ยินเถิง แล้วเขาสิได้ยินเถิงในพระนามของเพิ่นได้แนวใดนอกจากว่ามีผู้ไปประกาศสู่ฟัง

10:15 แล้วคั่นบ่มีใผซ่อยส่งผู้ฮั้นไป เขาสิไปประกาศได้จั่งใด ตามที่มีคำเขียนไว้แล้วว่า “เท้าของคนทั้งหลายฮั้นงามส่ำใด ผู้ที่ออกไปประกาศข่าวประเสริฐทางสันติภาพ ซึ่งเป็นข่าวเถิงสิ่งดีเลิศ”

10:16 แต่ว่า บ่แม่นคู่คนที่ได้เซื่อฟังข่าวประเสริฐฮั้น ตามที่อิสยาห์ได้กล่าวไว้ว่า “โอ พระเจ้าของผู้ข้า เอ้ย มีใผแหน่ที่ได้ฮับเซื่อในเรื่องที่เฮานำไปเว้าปันฟัง”

10:17 จั่งซั้น ความเซื่อฮั้นได้เป็นผลฮับจากการได้ยิน คือการได้ยินพระคำของพระเจ้า

10:18 แต่ข้อยถามว่า “เขาทั้งหลายบ่ทันได้ยินบ้อ” เอ้อ เขาได้ยินแล้วอีหลี คือ “เสียงของสิ่งธรรมซาติที่พระเจ้าได้สร้างฮั้น ได้กระจายออกไปฮอดทั่วแผ่นดินโลกแล้ว คือถ้อยคำฮั้นได้ป่าวประกาศออกไปเถิงสุดปลายแผ่นดินโลก”

10:19 แล้วข้อยขอถามอีกว่า “ซนซาติอิสราเอลบ่ฮู้บ่เข้าใจบ้อ” แต่ตำอิดฮั้นเฒ่าโมเสสได้กล่าวไว้ในหนังสือปฐมกาลว่า “เฮาสิยั่วพวกเจ้าให้อิจฉาโดยใซ้คนต่างซาติ กับสิยั่วให้เจ้าเกิดอยากฮ้ายโดยใซ้ซนซาติที่บ่ชาญฉลาด”

10:20 แต่อิสยาห์กะได้เว้าอีกด้วยความกล้าหาญว่า “พวกซนซาติที่บ่ได้ซอกหาเฮา กะได้พ้อเฮา แล้วพวกซนซาติที่บ่ได้ถามหาเฮาๆ กะได้เปิดเผยให้เขาแล้ว”

10:21 แต่อิสยาห์ได้กล่าวเถิงพวกซนซาติอิสราเอลว่า “เฮาเคยยื่นมือของเฮาออกไปยังพวกเจ้าอยู่เมิ้ดมื้อเมิ้ดเว็น คือต่อซนซาติที่บ่เซื่อฟัง กับดื้อด้านโต้เถียงอยู่ตลอด”