2:1 จั่งซั้น ผู้คนทั้งหลายเอ๋ย พวกเจ้าบ่มีข้อแก้โตได้เลย บ่ว่าเจ้าสิเป็นผู้ใดกะตาม คือในขณะที่เจ้าผู้ตัดสินประเมินค่าคนอื่น เจ้าบ่ฮู้บ้อ ในขณะที่เจ้าตัดสินเขา เจ้ากะตัดสินโตเองพร้อมนำ ย้อนว่าเจ้าผู้ที่ตัดสินเขากะยังเฮ็ดแนวเดียวกันกับเขา

2:2 แต่เฮาฮู้จักกันว่า การตัดสินลงโทษของพระเจ้าฮั้นกะถืกต้องตามความเป็นจริงต่อผู้คนที่เฮ็ดจั่งซั้น

2:3 ผู้คนทั้งหลายเอ๋ย ในขณะที่พวกเจ้าตัดสินประเมินค่าคนอื่นฮั้น เจ้ากะยังเฮ็ดแนวเดียวกันคือเขา จั่งซั้น เจ้าคึดว่าเจ้าสิหนีสิรอดจากการตัดสินลงโทษของพระเจ้าได้บ้อ

2:4 หรือว่า พวกเจ้าสามารถลบหลู่ดูหมิ่นพระกรุณาธิคุณอันเหลือล้น พร้อมทั้งความอดทนอดกลั้นอันโดนนานของพระเจ้าฮั้นโดยสูญเปล่าได้บ้อ คือพวกเจ้าบ่ฮู้กันบ้อ ว่า พระกรุณาธิคุณของพระเจ้าฮั้น มุ่งที่สินำพวกเจ้าไปสู่การกลับใจใหม่

2:5 แต่กลับเป็นว่า ใจแข็งกระด้าง กับการบ่ยอมกลับใจของพวกเจ้าฮั้น พวมสิสะสมความโกรธเกรี้ยวของพระเจ้าไว้สำหรับมื้อที่พระเจ้าสิตัดสินลงโทษ โดยความเป็นธรรมของเพิ่นในภายหน้าฮั้น

2:6 แล้วเพิ่นสิตอบแทนคู่คนตามที่เขาได้เฮ็ดฮั้น

2:7 คือสิมอบซีวิตอมตะนิรันดร์ ซึ่งประกอบด้วยพระสิริกับเกียรติ ให้ผู้ที่ปรารถนาที่สิเฮ็ดแนวถืกแนวดี โดยอาศัยความอดทนพากเพียร

2:8 แต่ส่วนผู้คนที่เห็นแก่โต บ่ยอมเซื่อฟังความจริง แต่กลับเฮ็ดในทางซั่วแนวบ่เป็นธรรม กะสิถืกความโกรธเกรี้ยวอย่างฮ้ายแฮงของเพิ่น

2:9 คือสิมีแต่ความทุกข์ทรมานอันเศร้าโศกปวดร้าวเข้าสู่หัวใจของคู่คนที่เฮ็ดซั่ว แม่นพวกคนยิวก่อน กับพวกคนต่างซาตินำ

2:10 แต่ส่วนผู้ที่เฮ็ดแนวถืกแนวดีฮั้น พระเจ้ากะสิมอบศักดิ์ศรี กับเกียรติ พร้อมกับสันติภาพให้กับพวกเขาคู่คน แม่นพวกคนยิวก่อน กับพวกคนต่างซาตินำ

2:11 คือว่าพระเจ้าบ่ได้ลำเอียงเห็นแก่หน้าผู้ใดเลย

2:12 คือผู้ใดกะตาม ที่เฮ็ดบาปโดยบ่มีกฎบัญญัติของพระเจ้าเป็นที่อ้างอิง เขากะสิพินาศโดยนอกกฎบัญญัติฮั้น แล้วผู้ใดที่เฮ็ดบาปโดยอยู่ในขอบเขตของกฎบัญญัติ เขากะสิถืกการพิพากษาตามข้ออ้างอิงในกฎบัญญัติฮั้น เมิ้ดคู่คน

2:13 (คือบ่แม่นคนที่ฮับฟังกฎบัญญัติเป็นผู้ซอบธรรมถืกต้องในสายตาของพระเจ้าดอก แต่แม่นผู้ที่เฮ็ดตามกฎบัญญัติฮั้นต่างหากเป็นผู้ซอบธรรม

2:14 คือบัดคนต่างซาติ ได้เฮ็ดตามกฎบัญญัติฮั้นโดยธรรมซาติของเขา กะแสดงว่า แม้นแต่พวกเขาบ่ได้มีกฎบัญญัติของพระเจ้าฮั้น เขากะยังมีกฎบัญญัติบ่องบอกไว้ในโตเขาเอง

2:15 ซึ่งการเฮ็ดของเขาเผยออกให้เห็นกันว่า เขามีกฎบัญญัติจารึกไว้อยู่ในหัวใจของเขาอยู่แล้ว คือความฮู้สึกผิดซอบซั่วดีในใจของเขากะเป็นพยาน ความนึกคึดของเขาจั่งสิยืนยันว่าแม่น หรือฟ้องใส่ว่าบ่แม่น)

2:16 ซึ่งในมื้อที่สิมาฮั้น พระเจ้าสิตัดสินแนวลึกลับของมนุษย์โดยพระเยซูคริสต์ ตามข่าวประเสริฐของข้อยประกาศฮั้น

2:17 นี่แน่ะ พวกเจ้าที่เอิ้นกันว่าเป็นคนยิว กับได้พึ่งอาศัยในกฎบัญญัติ แล้วอวดอ้างโตเถิงพระเจ้า

2:18 แล้วฮู้เถิงจุดประสงค์ของเพิ่น กับได้เห็นดีเห็นซอบในแนวต่างๆ ที่ประเสริฐกว่า ย้อนว่าพวกเจ้าได้เฮียนฮู้จากข้อกฎบัญญัติแล้วฮั้น

2:19 แล้วกะยังมั่นใจในโตเองว่าเป็นผู้จูงคนตาบอด เป็นความสว่างส่องทางให้ผู้คนทั้งหลายที่อยู่ในความมืด

2:20 แล้วกะเป็นผู้ฝึกสอนคนโง่ผู้ขาดความฮู้ เป็นครูสอนพวกเด็กๆ ย้อนพวกเจ้ามีกฎบัญญัติของพระเจ้า ซึ่งเป็นองค์ประกอบพื้นฐานของความฮู้กับความจริงคู่อย่าง

2:21 จั่งซั้น พวกเจ้าผู้สอนคนอื่นได้ เป็นหยังคือบ่สอนโตเจ้าเองนำ พวกเจ้าที่สอนว่าบ่ควรลักทรัพย์ของเพิ่น โตเจ้าเองกะยังลักอยู่บ้อ

2:22 เจ้าผู้ที่สอนว่า “บ่ควรสิล่วงประเวณี” โตเจ้าเองกะยังล่วงประเวณีอยู่บ้อ เจ้าผู้เกลียดซังฮูปเคารพ โตเจ้าเองกะยังปล้นวิหารพวกเขาอยู่บ้อ

2:23 เจ้าผู้อวดอ้างว่าโตเองภูมิใจในกฎบัญญัติของพระเจ้า โตเจ้าเองกะยังลบหลู่พระนามพระเจ้าด้วยการละเมิดกฎบัญญัติของเพิ่นอยู่บ้อ

2:24 ตามที่มีเขียนไว้ในพระคำว่า “พระนามอันศักดิ์สิทธ์ของพระเจ้าถืกลบหลู่ดูหมิ่นอยู่นำคนต่างซาติย้อนพวกเจ้าเอง”

2:25 เซ่นว่า คั่นเจ้าฮักษากฎบัญญัติ การเข้าสุหนัตกะเป็นประโยชน์อยู่ แต่คั่นเจ้าล่วงละเมิดกฎบัญญัติ การที่พวกเจ้าเข้าสุหนัตฮั้นกะบ่มีความหมายอีหยังเลย คือจั่งบ่ได้เฮ็ดซ้ำ

2:26 จั่งซั้น คั่นซนซาติใดที่บ่เป็นคนยิว ซึ่งอยู่นอกการเข้าสุหนัต แต่กะยังฮักษากฎบัญญัติอันซอบธรรมไว้อยู่ การบ่ได้เข้าสุหนัตของเขาฮั้น สิมีค่าท่อเทียมกับว่าเขาได้เข้าสุหนัตแล้ว บ่แม่นบ้อ

2:27 แล้วคนต่างซาติฮั้น ทั้งๆ ที่ว่าเขาบ่ได้เข้าสุหนัต คือยังปกติอยู่ แต่กะยังได้เฮ็ดถืกต้องตามกฎบัญญัติฮั้น การเฮ็ดถืกต้องของเขากะสิฟ้องใส่พวกเจ้า บ่แม่นบ้อ คือว่า แม้นแต่เจ้ามีกฎบัญญัติทั้งบททั้งข้อ แล้วมีระบบการเข้าสุหนัตนำ แต่เจ้ายังล่วงละเมิดต่อกฎบัญญัติฮั้น

2:28 คือการเป็นคนยิว บ่แม่นแต่เรื่องภายนอก กับการเข้าสุหนัตกะบ่แม่นการเข้าสุหนัตภายนอกตามเนื้อหนัง

2:29 ด้วยว่า ผู้ที่เป็นคนยิวแท้กะเป็นคนยิวภายใน กับการเข้าสุหนัตแท้กะเป็นการเข้าสุหนัตอยู่ที่ใจ ฝ่ายจิตวิญญาณ บ่แม่นตามโตอักษรในบทบัญญัติ ซึ่งการยกย่องสรรเสริญที่เขาได้ฮับฮั้น บ่ได้มาจากมนุษย์ แต่มาจากพระเจ้า