18:1 แล้วพระเยซูได้เว้าเรื่องเปรียบเทียบให้เขาฮู้กันว่า ควรสิอธิษฐานเว้านำพระเจ้าอยู่คู่ยาม แทนที่สิเกิดท้อใจ

18:2 ได้เว้าว่า “มีผู้พิพากษาในเมืองหนึ่ง ผู้นี้บ่ได้หย้านใผเลย ขนาดพระเจ้ากะบ่ได้หย้าน

18:3 บัดนี้ ในเมืองฮั้น มีแม่ม่ายคนหนึ่งได้ไปหาผู้พิพากษาผู้นี้ อ้อนวอนว่า ‘ขอออกคำตัดสินในทางเป็นธรรมให้ผู้ข้า เพื่อให้หวิดคำกล่าวหาของคู่คดีแหน่ท้อน’

18:4 แต่เริ่มแรกผู้พิพากษาฮั่นกะบ่สนใจ แต่อยู่มากะคึดในใจว่า ‘แม้นแต่กูบ่หย้านพระเจ้า กับบ่เคยเอาใจผู้ใดเลย

18:5 แต่ย้อนแม่ม่ายคนนี้เทียวมาขอร้องจนรำคาญหู กูต้องถอนคดีซ่อยเขา เพื่อเขาสิบ่มารบกวนกูให้เมื่อยใจ’”

18:6 แล้วพระเยซูบอกว่า “ให้คึดเบิ่งดู ความเว้าของผู้พิพากษาใจบ่เป็นธรรมฮั้น

18:7 แล้วยิ่งกว่าฮั้นอีก พระเจ้ากะสิให้ความเป็นธรรมให้กับคนของเพิ่น ซึ่งวอนขอต่อเพิ่น ทั้งกลางเว็นกลางคืน แม้นแต่เพิ่นทนเอาแสนโดน

18:8 เฮาสิบอกพวกเจ้าเด้อ บัดเพิ่นมาเพิ่นกะสิจัดการในทางเป็นธรรมให้โดยไว แต่ว่าบัดเฮาผู้เป็นบุตรมนุษย์กลับมา เฮาสิพ้อความเชื่อเทิงแผ่นดินโลกอีหลีบ้อ”

18:9 แล้วสำหรับคนที่เซื่อมั่นในโตเองว่าเป็นคนดีพร้อม แล้วดูถูกคนอื่น พระเยซูได้เว้าคำเปรียบเทียบนี้ ว่า

18:10 “มีสองคนได้ขึ้นไปอธิษฐานต่อพระเจ้าอยู่ในพระวิหาร ผู้หนึ่งเป็นนักศาสนาคณะฟาริสี อีกผู้หนึ่งเป็นคนเก็บภาษี

18:11 ฟาริสีฮั้นกะยืนขึ้น แล้วอธิษฐานเถิงโตเองว่า ‘สาธุการพระเจ้าเอ้ย ผู้ข้าขอสรรเสริญขอบคุณพระเจ้าที่ผู้ข้าบ่คือคนอื่นๆ ที่เป็นคนขี้โลภ คนบ่สัตย์ซื่อ คนผิดประเวณี คือปานคนเก็บภาษีผู้นี้ล่ะ

18:12 ผู้ข้าได้ถือศีลอดอาหารอาทิตย์ละสองเทื่อ กับได้ถวายสิบลดจากคู่แนวที่ผู้ข้ามีอยู่’

18:13 แต่คนเก็บภาษีฮั่นยืนอยู่แต่ไกล บ่กล้าเงยหน้าขึ้นทางสวรรค์ เว้าว่า ‘โอ้ยพระเจ้า ขอเมตตาผู้ข้าแหน่ท้อน ผู้เป็นคนขี้บาปอีหลี’”

18:14 แล้วพระเยซูว่า “เฮาสิบอกพวกเจ้า ในสองคนนี้ คนเก็บภาษีฮั้น ได้เมือเฮือนเป็นคนซอบธรรมแล้ว ต่างจากนักศาสนาคณะฟาริสีผู้ฮั่น คือ ผู้ที่ยกโตให้เกียรติโตเองสิถืกถ่อมลง แต่ผู้ที่ถ่อมโตเองกะสิถืกยกขึ้นให้มีเกียรติ”

18:15 บัดหนิ ได้มีหลายคนอุ้มลูกน้อยมาหาพระเยซู อยากให้เพิ่นวางมืออวยพร แต่พอพวกลูกศิษย์เห็นเขากะสั่งห้ามไว้

18:16 แต่พระเยซูเอิ้นลูกศิษย์มาบอกว่า “ให้เด็กน้อยเข้ามาเฮาโลด อย่าห้ามเขาเลย คือแผ่นดินของพระเจ้าเป็นของผู้มีใจถ่อมแบบนี้แหล่ะ

18:17 เฮาสิเว้าให้ฟังตามซื่อนี้ล่ะ ผู้ใดบ่ยอมถ่อมโตฮับแผ่นดินของพระเจ้า คือจั่งเด็กน้อยหนิ ผู้ฮั้นบ่มีทางเข้าได้เลย”

18:18 แล้วมีคนซั้นเจ้านายผู้หนึ่งถามพระเยซูว่า “อาจารย์ผู้ประเสริฐครับ เฮ็ดจั่งใดผู้ข้าจั่งสิได้ซีวิตนิรันดร์”

18:19 พระเยซูเลยเว้ากับเขาว่า “เป็นหยังคือจั่งเอิ้นเฮาว่าประเสริฐ บ่มีใผประเสริฐดอก มีแต่พระเจ้าผู้เดียวฮั้นล่ะเป็นผู้ประเสริฐ

18:20 เจ้าฮู้จักข้อกฎบัญญัติแม่นบ่ ที่ว่า อย่าเล่นซู้ล่วงประเวณี อย่าฆ่าคน อย่าลักของเพิ่น อย่าเป็นพยานเท็จ กับ ให้เกียรติพ่อแม่ของโต”

18:21 เจ้านายฮั้นตอบว่า “ผู้ข้าได้ฮักษาข้อพวกนี้ไว้ตั้งแต่น้อยมา”

18:22 พอพระเยซูได้ยินแนวนี้กะเลยบอกเขาว่า “เจ้ากะยังขาดอยู่แนวหนึ่ง คือให้เจ้าไปขายทรัพย์สินของเจ้าทั้งเมิ้ด แล้วเอาเงินไปทานพวกคนจนซะ เถิงสิได้ทรัพย์สินในสวรรค์ แล้วจั่งตามเฮามาเด้อ”

18:23 พอได้ยินพระเยซูเว้าจั่งซั่น ลาวกะหนักใจขนาดย้อนลาวฮั่งมีหลาย

18:24 พอพระเยซูเห็นสีหน้าลาวว่าเศร้าหลาย เลยเว้าว่า “มันสิยากส่ำใดที่คนฮั่งมีสิเข้าในแผ่นดินของพระเจ้าได้

18:25 คือ การที่อูฐสิรอดฮูเข็มกะยังสิง่ายกว่าคนฮั่งมีสิเข้าแผ่นดินของพระเจ้าได้”

18:26 พอคนได้ยินพระเยซูเว้าแนวฮั้น กะถามเพิ่นว่า “แล้วแม่นใผสิรอดได้ซั่น?”

18:27 พระเยซูเว้าว่า “แนวที่คนเฮ็ดบ่ได้ พระเจ้ากะยังเฮ็ดให้ได้”

18:28 แล้วเปโตรเลยเว้าขึ้นว่า “นี้ล่ะ พวกข้อยได้ปะเฮือนปะซานติดตามเจ้ามาแล้ว”

18:29 พระเยซูเลยว่า “เฮาสิเว้าให้ฟังตามซื่อนี้ล่ะ มันบ่มีใผที่เคยสละเฮือนซานบ้านซ่อง กับสละลูกเมียพ่อแม่พี่น้อง แล้วตามเฮามาย้อนเห็นแก่แผ่นดินของพระเจ้า

18:30 ที่สิบ่ได้ฮับการทดแทนเป็นหลายเท่าบ้อในปัจจุบันนี้ แล้วในอนาคตทางหน้ากะสิได้ซีวิตนิรันดร์”

18:31 เว้าแล้วพระเยซูกะเอิ้นลูกศิษย์สิบสองคนมาฮ่วมกัน แล้วเว้ากับเขาว่า “บัดนี้พวกเฮาสิพากันขึ้นไปเมืองเยรูซาเล็มเด้อแล้วมันสิเป็นไปตามเมิ้ดคู่แนวที่พวกผู้เป็นปากเป็นเสียงได้เขียนไว้เล็งเถิงเฮาผู้เป็นบุตรมนุษย์

18:32 คือเฮา ผู้เป็นบุตรมนุษย์หนิ สิถืกพวกอิสราเอลมอบให้คนต่างซาติ แล้วเขาสิดูหมิ่นเยาะเย้ย ถ่มน้ำลายใส่

18:33 แล้วพวกเขาสิเฆี่ยนสิตี แล้วในที่สุดกะสิฆ่าเฮา แล้วในมื้อที่สามเฮาสิมีซีวิตเป็นคืนมาอีก”

18:34 แต่พวกลูกศิษย์ฮั่นบ่เข้าใจจักแนวที่พระเยซูเว้าฮั่น ย้อนว่ามันถืกปิดบังไว้จากเขาๆ เลยตีความหมายบ่ออกซ้ำ

18:35 ตอนพระเยซูเดินทางไปเยรูซาเล็ม ใกล้สิฮอดเมืองเยรีโค แล้วอยู่ข้างทางฮั่นได้มีคนตาบอดผู้หนึ่งพวมนั่งขอทานอยู่

18:36 แล้วพอได้ยินคนหลวงหลายผ่านมา เฒ่าตาบอดฮั้นเลยถามเถิงความหมายของเหตุการณ์

18:37 พวกคนฮั่นเลยบอกเขาเถิงพระเยซู ไทบ้านนาซาเร็ธ ที่พวมสิผ่านมา

18:38 พอฮู้จักจั่งซั่นคนตาบอดเลยฮ้องขึ้นว่า “พระเยซู เซื้อสายของกษัตริย์ดาวิดเอ้ย ขออีตนผู้ข้าแหน่ท้อน”

18:39 แต่ว่าพวกคนที่แห่ย่างออกก่อนพระเยซู กะห้ามเฒ่าตาบอดฮั่นไว้บ่ให้เว้า แต่แฮงห้ามกะแฮงฮ้องขอความซ่อยเหลือจากพระเยซูหลายขึ้น

18:40 พระเยซูเลยหยุดยืนอยู่ สั่งให้เขาจูงคนตาบอดฮั่นเข้ามาหา พอเฒ่าตาบอดมาฮอดแล้วพระเยซูถามลาวว่า

18:41 “ท้าวเอ้ย สิให้เฮาซ่อยหยังเจ้า” เฒ่าตาบอดเว้าว่า “นายผู้ข้าเอ้ย ผู้ข้าอยากเห็นฮุ่งหนิแล้ว”

18:42 พระเยซูเลยบอกลาวว่า “เอ้อ เห็นฮุ่งซะ เจ้าๆ เซาเป็นดีแล้ว ย้อนความเซื่อของเจ้า”

18:43 พอเว้าแล้ว เฒ่าตาบอดฮั่นกะเซากับหม่อง แล้วได้ตามพระเยซูไป สรรเสริญพระเจ้าอยู่ฮั้น แล้วพวกคนที่เห็นกะยกย่องสรรเสริญพระเจ้านำกัน